به گزارش همشهری آنلاین، در این نمایشگاه 23 اثر روی کاغذ، چسبیده بر روی بوم با تکنیک ترکیب مواد با ابعاد متفاوت ارائه شده است.
قاسم حاجی زاده در این آثار نگاهی مردم نگارانه دارد، او بر اساس علاقه به زادگاهش عکس‌های قدیمی را سوژه اصلی آثارش قرار داده است.
در بعضی عکس‌ها که روایت تاریخی را عنوان می‌کند کمتردخل و تصرف دارد و به گونه فتو رئالیسم عمل می‌کند اما در بعضی دیگر فضای زمینه را با فضاهای پیرامون و نوستالژی‌اش کلاژ می‌کند و نقاشی‌هایش را با احساساتش همراه می‌سازد.
او در مورد گزیده‌ای از آثار روی کاغذش که در این نمایشگاه در معرض دید قرار داده می‌گوید: آثاری بر روی کاغذ که در این نمایشگاه ارائه دادم در واقع برروی بوم چسبانده شده است، به این معنا که در بعضی از آثار ابتدا کاغذ را روی بوم می‌چسبانم و سپس روی آن نقاشی می‌کنم و در بعضی دیگر برعکس عمل می‌کنم ابتدا روی کاغذ نقاشی می‌کنم و سپس کاغذ را به روی بوم منتقل می‌کنم.
او در ادامه افزود: در نمایشگاه «مروری بر آثار روی کاغذ» تعدادی از نقاشی‌هایم در فاصله سال های 1357 تا 1390 را به تماشا گذاشته‌ام.
حاجی زاده زندگی قوم خاصی را تعقیب نمی‌کند بلکه داخل مردم می‌شود و لحظاتی از زندگی آنها را بر روی بوم هایش ثبت می‌کند.
بخشی از نقاشی‌های به نمایش در آمده در گالری اثر تصاویری از عکس های قدیمی خانوادگی هستند، او در این مورد می‌گوید: نقاشی هایی که در این نمایشگاه ارائه داده ام از روی عکس‌های قدیمی است و می‌توان گفت آلبوم خانوادگی یک خانواده را به تصویر کشیده‌ام، این افراد غریبه نیستند اما آشنا هم نیستند، آنها افرادی هستند که دورادور می‌شناسم و عکس هایشان را در اختیارم قرار داده اند.
در دیگر آثار مانند میرزا کوچک خان، درویش اهل حق و قفل زنان طهران نیز روایت تاریخی و مذهبی را عنوان کرده‌ام.
نقاشی های قاسم حاجی زاده در گستره وسیعی از اروپا و آمریکا به نمایش درآمده و همچنان که معتبرترین موزه ها آسیا و اروپا نمونه‌ای از آثار او را در گنجینه خود دارند.
فرانسوا گارنیه مقاله نویس برجسته اروپایی درباره آثار حاجی زاده چنین نوشته است: «در نگاه نخست، دنیای نقاشی‌های حاجی‌زاده ممکن است شیرینی ترکیبهای نائیف را در نظرآورد، ولی این برداشت خیلی زود با دقت در جزییات تجملی لباسها و حالات تاثیر گذار چهره‌ها رنگ می‌بازد.
کارهای قاسم حاجی زاده همچون آثار یک مورخ یا حافظ دقیق هزار و یک نکته ریزی است که سلیقه یک ملت را تشکیل می‌دهند.
ولی درعین حال به دلیل به کارگیری شیوه‌ای ترکیبی از آبرنگ و اکریلیک و رنگ روغن نمی‌توان به آثار او عناوینی چون نقاشی فولکلوریک همان نوستالژی لذتبخش اطلاق کرد.
پرتره‌های این نقاش با وجود داشتن عناصر جدی و موقر، مدرن و امروزی هستند. او در بسیاری از تابلوهایش رنگهای غیر متعارف به کار می‌برد یا سوژه هایش را خالکوبی می‌کند و یا کاملا آزادانه به پرسپکتیو دخل و تصرف می‌کند».
پیر بریسه، دیگر منتقد صاحب نظر اروپایی درباره نقاشی ایرانی یادداشت بلندی تحریر نموده است که در بخش هایی از آن آمده است: «آثار شگفت انگیز و منحصر به فرد قاسم حاجی‌زاده ترکیبی از شیوه عکس "رترو" ، اسناد تاریخی، تصورات کارناوالی، هزار و یک شب و نوستالژی مینیاتور ایرانی‌اند.
حاجی‌زاده مثل خبرنگاری که در اوایل قرن بیستم می‌زیسته، با استفاده از قلم‌موی نقاشی به مثابه عدسی یک دوربین وقایع و مردم سال‌های اوایل 1900 میلادی را برروی بوم و کاغذ ضبط می‌کند. گاهی مجموعه وسیعی از رنگهای هماهنگ را به کار می‌برد و گاهی فقط رنگ قهوه‌ای تیره».
حاجی زاده متولد 1326 لاهیجان است که از سال 1365 مقیم پاریس شده است.
این نقاش پر آوازه ایرانی موفقیت‌های چشمگیری آنسوی مرزهای وطن به دست آورده و از جمله اینکه نقاشی هایش در گنجینه موزه‌های نایف نویر فرانسه، موزه هنرهای معاصر سئول کره جنوبی، بنگلادش ،اردن .... و موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود.
«مروری برآثار روی کاغذ» قاسم حاجی زاده تا 17 خرداد در گالری اثر واقع در خیابان ایرانشهر، رو به روی خانه هنرمندان ،خیابان برفروشان، پلاک 16 به روی دیوار است و علاقمندان می‌توانند یکشنبه تا پنجشنبه از ساعت 11 تا 20 و جمعه‌ها 16 تا 20 از این آثار دیدن کنند.
گالری اثر روزهای شنبه تعطیل است.
